Even over Lielie

Ik zit even alleen, Lieve Rhino is even naar de stad.

Ik moet toegeven dat ik het een beetje erg eng vind om " alleen" te zijn. Door de afgelopen maanden herken ik mezelf niet meer, de oude Annelie is plotseling nergens meer te bekenen.

Angsten, huilbuien, en onzekerheid overspoelen meestal de dag, tussen natuurlijk de fijne momenten door. Het zinnetje " ooo pfff 2 nieuwe longen doe ik ff, net als al die andere moeilijke momenten in mijn leven" gaat even niet meer op. 2 nieuwe longen het is een wonder, iets om heeel erg dankbaar voor te zijn, maar men wat valt het op mijn nuchtere koppie zwaar. Begrijp me niet verkeerd, ik ben niet depri , helemaal niet, want ik lach als dat ik in geen jaren heb gedaan, ik geniet van elke dag, elke minuut, elke seconde van de lucht die ik heb. Het is een wonder, en s'morgens als ik wakker word en naar buiten kijk, tegen de schitterende witte muren van het umcg, denk ik, Lie je leeft lekker nog wel....HELL YEAHH.Dankzij mijn geweldige donor, dankzij deze schitterende goed werkende longen. Whoeoeeoeoeoeooeoeeoeoeoeoeo!!!!

Even tussendoor

Iets te vroeg gejuigd met z'n alle denk ik......

Naar huis zit er denk ik nog niet in, niet vanwege mijn longen, nogmaals dat gaat super.

Maandag, dinsdag, en donderdag staan er nog onderzoeken gepland, die ze zo snel mogelijk willen doen...... ik zou voor een weekendje naar huis kunnen, maar we hebben besloten dat dat ook met mijn rug te vermoeiend en teveel stress zou zijn. Ik blijf dus nog even hier, de onderzoeken afronden, hopelijk nog wat sterker worden in mijn rug en niet elk onsgezeik erdoorheen zakken. Dan volgende week donderdag of vrijdag na de bronchoscopie naar huis, en dan voorlopig voorgoed hopelijk.

vooruitgang

Whiiii weer even een berichtje van mij.

Eigenlijk heb ik weinig spannends te melden, alles gaat goed. Mijn longetjes doen het gelukkig super. Al een aantal keer een longfunctie geblazen en deze gaat geleidelijk aan omhoog.

Het enige minpuntje is mijn rug, die belemmert me met alles. Kwestie van tijd en geduld.

Eind van de week naar huis dacht ik zo.

Whoeoeoeeoeoeoeoeoeoooooeoeoeoeoeoeoeoeooeoeeoeooeeoe

HELL YEAHHHH.........

Lielie is back

Jeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeej hier ben ik zelf weer is een keer.

Hier gaat alles rustig aan vooruit, als ik niet met mijn doorgezakte rug en been had gezeten had ik al over de gang"gerend".

Met mijn mooie longen gaat het super, longfuncties en longfoto's worden nog steeds beter.

Het is allemaal nog steeds erg spannend, de vooruitgang, en het kriebelt in mijn buik als ik al lekker plannetjes maak met mijn lieve lieve lieve dinges.

Ik geniet van elke nieuwe dag met lucht, en van de stapels kaarten die ik nog elke dag krijg. THANKS.....

Heel erg mooi en fijn om te zien dat er zoveel mensen met ons meeleven.

Op naar elke dag een stukje beter, en dan snel naar huis!!!!!!!!

Stapjes vooruit..

Het gaat iedere dag een beetje beter met Annelie. Ze kan iets vaker en langer uit bed. Ze heeft vandaag zelfs met kleine pasjes gelopen!!
Ook zijn de hechtingen er voor de helft uitgehaald.
Vanmiddag na het bezoek was ze best moe, maar toch is ze savonds weer uit bed gekomen en heeft haar Mama haar haren gewassen..
Het eten gaat ook steeds beter en het is mooi om te zien dat ze er ook echt zin in heeft!
Ze heeft nog wel last van migraine hoofdpijn en misselijkheid maar dat weerhoudt haar niet.
Annelie is blij dat Rhino er is en krijgt zo meer vertrouwen in zichzelf om dingen zelf te doen..
Woehoeeeee...