" I wanted to grow old... I just want to grow old! " (Pearl Jam,The end)
Meestal overvalt het me, klapt het in een keer in mijn gezicht.
Dan denk ik aan jou, aan jou als persoon, ik zie je in mijn gedachten. Het komt vaak op momenten die confronterend of heel mooi zijn. Dat ik in een keer besef dat ik hier zit, sta, rol of loop. Dat ik adem, dat ik dieper dan diep kan ademen.Dat ik kan lachen zonder te stikken. Dat ik hysterisch kan huilen, dat ik kan snorkelen, kan fluiten en kan genieten. Beseffen dat ik leef, en dat ik ook kan voelen dat ik leef. Dan ben ik blij. Dol gelukkig, de gelukkigste persoon op aarde!
Maar altijd achter die gelukkigste persoon die ik nu ben, sta jij! Jij die me dit gegeven heeft. Jij de belangrijkste persoon in mijn leven. Je bent mijn schaduw. En bij alle dingen die ik doe, en weer kan daarbij denk ik altijd even aan jou. Jij die mij gered heeft. Aan jou familie de mensen die achterbleven op het moment dat jij mij een nieuw leven gaf. Het is niet alleen maar leuk, vet, cool en geweldig. Het besef dat jij gestorven bent vergeet ik niet... dat kan en mag ik niet vergeten. Dat mag niemand vergeten! Het is niet de normaalste zaak van de wereld! Ik adem dankzij jou, ik leef dankzij jou. Ik leef. En jij bent dood. Maar je leeft door in mij... Je bent nu een deel van mij, en ik leef voor jou. Dank je.
